ΟΜΟΤΙΜΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΙΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΤΙΜΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΚΥΘΗΡΑΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
(ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΣΤΙΣ 8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025)
Αγαπημένε μας Πατέρα,
(χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη γιατί ο Γιώργος Κασιμάτης, ο δικός μας Γιούργης, ήταν ο πνευματικός μας πατέρας μια και όπως έλεγε το Κυθηραϊκό Ίδρυμα Πολιτισμού και Ανάπτυξης [ΚΙΠΑ] ήταν το παιδί του),
Οι προηγούμενοι ομιλητές αναφέρθηκαν λεπτομερώς στην ακαδημαϊκή του καριέρα και στο τεράστιο έργο του για τα Κύθηρα. Εγώ θα πω λίγα λόγια για τον άνθρωπο.
Για τον Γιούργη άκουσα για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας το 60 όταν ο πατέρας μου επιστρέφοντας από ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Μόναχο της Γερμανίας δεν σταμάτησε να εκθειάζει τον λαμπρό νέο Τσιριγώτη που συνάντησε και που έκανε το διδακτορικό του στο εκεί πανεπιστήμιο. Χρόνια αργότερα όταν τον συνάντησα και μου έκανε την τιμή να με συμπεριλάβει στα ιδρυτικά μέλη του ΚΙΠΑ, συνεδητοποίησα την τεράστια προσωπικότητα του, το σημαντικότατο επιστημονικό και συγγραφικό του έργο και την συνεισφορά και συμμετοχή του σε ιδιαίτερα κομβικές θέσεις για τη χώρα μας.
Ο Γιούργης είχε την μοναδική ικανότητα να αναλύει και να απλοποιεί σύνθετες έννοιες και να τις κάνει κατανοητές και στον πιο απλό άνθρωπο. Ήταν ΔΑΣΚΑΛΟΣ με κεφαλαία. Είχε το χάρισμα να μη δείχνει πόσο έξυπνος, πόσο διορατικός, πόσο μελετημένος και πόσο γνώστης των θεμάτων που συζητούσε ήταν. Δούλευε σκληρά, συνεργαζόταν με διεθνή ιδρύματα και πανεπιστήμια και ήταν σύμβουλος της πολιτικής ηγεσίας ασχέτως πολιτικής χροιάς.
Πάνω από όλα όμως είχε τα Κύθηρα και γι αυτά έκανε τα πάντα. Είχε όραμα για τα νησιά των Κυθήρων και των Αντικυθήρων για τα οποία εργάστηκε σκληρά τόσο ως Πρόεδρος του Τριφυλλείου Ιδρύματος όσο και ως ιδρυτής και Πρόεδρος του ΚΙΠΑ. Το όραμα του αποτυπώνεται στο προοίμιο του ιδρυτικού καταστατικού του ΚΙΠΑ και με αυτό θα κλείσω διαβάζοντας τις λέξεις του ιδίου:
«Είχα το προνόμιο να γεννηθώ σ’ αυτό το μικρό νησί και να μεγαλώσω μέσα στο μοναδικό φως του ουρανού του, ατενίζοντας την απέραντη φύση και ακούγοντας κάθε μέρα καθαρούς τους χτύπους της καρδιάς των απλών ανθρώπων. Εδώ πρωτάνοιξα τα μάτια της απορίας και πρωτόζησα τα ρίγη των συναισθημάτων και τη λαχτάρα της αναζήτησης. Το μεγάλο αυτό δώρο της Μοίρας είναι ο βαθύς μυστικός δεσμός μου. Ο μυστικός αυτός δεσμός με το νησί, που μου έδωσε ό,τι έχω, μου θυμίζει, τώρα στο τέλος πια του ταξιδιού, πως του χρωστάω όλα όσα έχω. Αν είχα πολλά υλικά μέσα να του αφήσω θα αρκούσαν, μόνα τους, να το βοηθήσουν. Αφού είναι λίγα, σκέφθηκα, πριν φύγω, να αφήσω μ’ αυτά τα λίγα και αυτό το μικρό ίδρυμα, οργανωμένο με όση προσωπική πείρα και γνώση διαθέτω, ώστε να αποκτήσει τα πρώτα εφόδια σε προσωπικό
δυναμικό και σε οργανωτικά μέσα, για να μπορεί να μείνει σε όσους θα αγαπούν το νησί αυτό ως μια κινητήρια δύναμη και πηγή βοήθειας της μελλοντικής ζωής του.
Το μικρό αυτό Ίδρυμα κινείται από τη βασική σκέψη ότι κανένα ίδρυμα δεν μπορεί να λέγεται κοινωφελές, ούτε να επιτύχει κοινωφελείς σκοπούς χωρίς ήθος λειτουργίας, διοίκησης και διαχείρισης. Αλλά και κανένας κοινωφελής στόχος δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα χωρίς το πάθος και το μεράκι των προσώπων που έχουν αναλάβει την πραγμάτωσή του. Συνεπώς, θεμελιώδεις κανόνες που θα διέπουν την επιλογή και τη δράση του ανθρώπινου δυναμικού του Ιδρύματός μας θα πρέπει να είναι το ήθος και το πάθος για το καλό του νησιού μας.
Το μικρό μας ίδρυμα είναι «κυθηραϊκό», ανήκει σε όλους μας και μας χρειάζεται όλους. Φιλοδοξεί να γίνει μεγάλο και ζητά τη βοήθεια όλων όσων αγαπούν τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα, πιστεύουν στην αξία του ανθρώπου και αντιστέκονται σε ό, τι την απειλεί».
